որևէ հորդորով, խնդրանքով կամ դիտողությամբ մեկին դիմելու արտահայտություն է ◆ -Համբերի՛ր, մա՛րդ Աստծո, համբերի՛ր։ Լավ մտածիր՝ ինչ ես անում։ (Շիրվանզադե)◆ -Մա՛րդ Աստծո, պզտիկ գործով մը բախտդ փորձե։ Արփ ◆ -Մարդ Աստծո․․․ ճար ճարակ ըրե, մախսըմերս [«անմեղներս»] ազատե այս դժոխքեն։ Զապել Եսայան
իր խոսքը բարեմտորեն շարահարելու արտահայտություն է ◆ -Մարդ Աստուծո․․․ ինչպե՞ս ես ծախում միակ հագուստդ, չէ՞ որ ցրտից կսառես։ Վրթանես Փափազյան◆ -Ի՞նչ է այդ, մարդ աստծու, ինչո՞ւ մերկ նստեր ես։ Տատր
առհասարակ խոսքը դիմացինին ուղղելու բանաձևում է ◆ -Մարդ աստծու, աստծու տարին ենք սպասում․․․ գտածդ ո՞ւր է։ (Հրանտ Մաթևոսյան)◆ -Մարդ աստծու, ծառերե՛ն ինչ կ՚ուզեք։ Վահրամ Մավյան◆ -Ինչ հայու մասին է խոսքդ, մարդ Աստուծո։Վահրամ Մավյան◆ Մարդ քրիստոսի, ես քեզ ի՞նչ ասի։ (Ավետիք Իսահակյան)
