մեկի մոտ՝ տուն գնալ (առավ. ինչ-որ խնդրանքով, պահանջով) ◆ - Աշխարհքը մեր վերա կծիծաղի, թե աղջկեքը գլխներս կորխե՞լ էին, որ ինքը գնաց, տղատիրոջ դուռը կտրեց, թե եկե՛ք, մեր աղջիկն ուզեցեք։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Մեկի հացի ֆոտ դուս գալիս, հազար աղքատ՝ շլինքը ծուռը, դուռըդ կտրում (է): (Խաչատուր Աբովյան)◆ - Պարտքատերը դուռդ կտրած, հարկահանը երդդ կալած, երեխեքդ էլ փեշեդ կախ ըլած հաց ուզելիս։ (Նիկողայոս Մամիկոնյան)◆ Մեծին խոսքը չը մռողը (չլսողը), գրողին դուռը կտրե կոը: Արամ Ղանալանյան
գալ տան առաջ կանգնել (ինչ-որ հարցով, սպառնալիքով ևն.) ◆ Լացով ու կոծով, / Դառը կսկիծով / Ձենով Օհանի դուռը կտրեցին: Հովհաննես Թումանյան◆ Առավոտը վաղ տերության պաշտոնյաները կտրեցին Հասանի աղքատ տնակի դուռը: Հովհաննես Թումանյան◆ Սհանք վերևիցը մտիկ են անըմ, տենըմ են, որ աղջկա դուռը խալխը կտրած: Մայիֆ թաքավորի հեքիաթը
