մեկին դիմել (ինչ-որ հույս ունենալով) ◆ Էյ, աբհուն Աստված, Անբավ մեծատուն, / Քո դուռն եմ ընկած, լսիր իմ հառաչ, / Քո դուռն եմ բերել իմ ծաղիկ որդուն՝ / Քաղած ու դրած իմ ու քո առաջ։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Եվ վերջապես ամեն տարի էլ խո չպե՞տք է մուրացկանի նման...սրա-նրա դուռն ընկնել: Վրթանես Փափազյան◆ Ա՜խ, շա՜տ վաղուց սիրտս առա, / Ընկա մարդկանց դուռն-երթիկ, / Ցավիս դեղ-ճար շա՜տ խնդրվա, / մարդիկ փակին դուռն-երթիկ։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ Նորենհ շատ նման ամուճային [ամուջային, «հորեղբայր»] դուռը պիտի իյնար, նորեն ասոր անոր պիտի աղաչեր իրեն մանչության գործ մը գտնել։ Արփ ◆ Գործիչների մի այլ, ոչ պակաս ստվար խումբ էլ, «թղթե շերեփը» վերցրած, ընկել էր «տերերի» դռները: «Հայք»◆ Կյանք եմ մաշում, սև օր քաշում, / Ընկա՜ծ խալխի դռներին: (Ալեքսանդր Ծատուրյան)◆ Շեմքդ եմ ընկած, յա՛ր, խիղճ արա։ (Ավետիք Իսահակյան)
մեկին դիմել, մեկին ապավինել ◆ Պարսից դուռն էր ընկել ու հարիր անգամ գլուխը քարեքար տվել, որ իր աշխարհքը էլ ետ ձեռք քցի։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ Սրա-նրա դուռն ընկնել, ձմեռը՝ սովել, գարնան՝ չնչին գնով այս-այն հարստահարողի մշակը դառնալ։ Վրթանես Փափազյան◆ - Առաջվան Տագես էֆենտին [Դաքես էֆենդին] չեմ և նյութապես կարոտ եմ մնացեր, քու դուռդ եմ ինկեր: Շահան Շահնուր
