պատճառ դառնալ կամ ստիպել, որ լռի, չարտահայտվի, չբողոքի ◆ Բերանի մի անկյունով կծած մետաքսը, կարծես, կապել էր նրա լեզուն։ Բողոք չէր լսվում։ (Լեո)◆ -Ա՜խ, անպատճառ կա՞պը կուզես։ Կապը ան է որ սերը կը կապե լեզուն, իսկ նախանձը [«խանդը»] լեզվին կապը կ’արձըկե։ Լևոն Շանթ◆ Սիրտս վառեցիր, լիզուս կապեցիր։ ◆ Այդ մորը տագնապը մանավանդ, «կապելու լեզուն» արջու թոռ սպային։ Հակոբ Օշական
չարախոսությունների առաջն առնել ◆ Բայց ո՛վ կրցեր է կապել մարդերու լեզուն։
