խենթացնել, հրապուրել ◆ Երիտասարդ եղած էր գեղին բոլոր տղոցը նամն, իր կարճ, փոթը խելք առնող վարտիքովը։ Հակոբ Օշական◆ Ո՞ր բախտավոր տղան էր իր խելքին առնողը։ Աշոտ Հովհաննիսյան
խաբել- համոզել ◆ -Բալքի կարենամ մի թաքուն մորս խելքն առնեմ, կնիկ ա, շուտ կխաբվի։ (Պերճ Պռոշյան)◆ -Փարի անուն տվեց, էրեխի խելքն առավ, տունը ձեռեն առավ։
ռեակցիան կորցնել տալ ◆ - Մոտենում ես, նրանք հեչ, մարդի տեղ չեն դնում, ախր գինին խելքներն առել էր։ (Վախթանգ Անանյան)
