մեկի հասցեին դժգոհություն արտ․ է․ ◆ -Մինչև լուս կհասցնեմ․ / Ու ձին տվավ փորը գետին։ / - Մեջքը կոտրիր՛, լուսն ինչ՞ անեմ․ / Լաշին հասնեմ ես, թե՞ նաշին։ Հովհաննես Թումանյան◆ -Աննման արտեր ունենք, բայց դե, երկնքի մեջքը կոտրի, ի՞նչ անեմ։ (Վախթանգ Անանյան)◆ -Ծերության մեջքը կոտրի, թե ուժս տեղը կլինե՜ր, բունտը էն ժամանակ կտեսնեիք։ ն ◆ Դևն ասեց․ - Վա՜յ, քու սարվացնողի մեշկը կոտրի։
նախատ․ արտ․ է․ ◆ «Մեջքդ կոտրի, Արսե՜ն․․․ տափը գաս, որ իմ փափախը տափը տվիր»։ Սերո Խանզադյան◆ -Մենք նրանց ուղղում ենք, ոչ թե հալածում։ ◆ -Այ դրանց մե՜ջքը կոտրվի, թե կուղղվեն, - անիծեց մի ուրիշ բանվոր-ուսանող։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Ախպերքն ասալ ըն ա՛ ողըտ կոտրի, խե՞ կծեցիր։
