մեծապես (նաև չափից դուրս) գովել ◆ Արդեն մարդկանց սկսեցին աստվածացնել, երկինք բարձրացնել: (Սովետական Հայաստան)◆ — Այդպես ինձ երկինք մի բարձրացնիր, հանկարծ վայր կձգես։ Ն-Դ ◆ իրարու ետևե զիրար գետինը կ՚անցունեն, իսկ երբ դեմ առ դեմ գան՝զիրար ենրկինք կը բարձրացունե: Հակոբ Պարոնյան◆ Կեղծավորլեց ածականներով լեցում ճառ մը արտասանել, բարձրացնելով այս ու այն բարեջան գրագետը [«գրողը»] դեպի երկինքներուն երկինքը: Կոստան Զարյան◆ Մի անգամ Փարիզում, ընկերների շրջանում Ռոսինին սկսեց միչև երկինք բարձրացրել Բեթհովենի։ Հձ ◆ Մի օր կար, նա Այվազովսկուն երկինքն էր հանում, մի ժամանակ էլ ՝ միչև դժոխք էր իջեցնում։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Կուշտ եմ աժան հիացումներեդ։ Երբ մեկը սիրես, երկինք կը հանես. ատես՝ դժոխք կը ղրկես։ Հակոբ Օշական◆ Նույիսկ ամերիկյան մամուլը...երկինք էր հասցնում «խախաղարարին։» Եր ◆ Ցնցված Շերը նախկին ամուսնուն վերջին հանգրվանը ուղեկցեց գովասանքի հուզիչ խոսքերով՝ միչև երկինք հասցնելով այն մարդու։ եթեր ◆ Օդ հանելով Սիլվա Կապուտիկյանին, Գ. էմինին,... չի էլ հիշում ո՛չ Հովհ. Շիրազին, ո՛չ Վահագն Դավթյանին Գմ
(հզվդ․) երջանկացնել ◆ Որչա՞փ քաջերու խելքերը միշտ չափել է բախտը,/ երկինք է հաներ, հետո՝ վար թափել բախտը։ (Ջիվանի)
