(արևմտհ․) մեկը՝ մի բան տվյալ ժամանակի համար հնացել է, իր դարն ապրել է ◆ - Իծնե նայե, Աշոտ Էֆենտի [Էֆենդի], իծնե նայե, Նորատունկյաններու, Միհրան Էֆենտիներու ժամանակը անցած է այլևս։ ◆ Հիմա մարդիկ գործնական են դարձել. «ուռռա»-ներով կերակրելու, կերակրվելու ժամանակն անցել է: ◆ Ծնողների ընտրությամբ ամուսնալու սովորությունն իր ժամանակը վաուց ապրել գնացել է։ ◆ - Հոգևորականությունը իբրև ամբողջությամբ մը առած՝ ապրած է իր ժամանակը: Անիկա հիմա հետադիմությամ գործն մըն է իր էությամբը, որ ո՛չ նորել է կարելի է ո՛չ բարձրացնել։ Լևոն Շանթ
