մի կտոր հաց

Հայերեն դարձվածք

1. (բրբ․), (արևմտհ․) մե թիքա հաց, ապրուստի (դույզն) միջոց ◆ - Դառը քրտինքով մի կտոր հաց ոնց ըլնում ա, աշխատում ենք ամենքս էլ։ «ՍՀ» ◆ Ինձ մեկ կտոր հաց տա ու ես՝ գիշեր-ցերեկ ընկնիմ գեղեգեղ ու մեր ազգի արած բաները հավաքեմ։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Մեր ապրուստն ի՞նչ է. - մի կտոր չոր հաց, Էն էլ հրեն հա՜ - երկնքից կախված։ Հովհաննես Թումանյան ◆ - Նախախնամություն մի պատառիկ ցամաք հաց ալ խնայած չէ, կապրինք կերպիվ իվիք [«մի կերպ»]։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Չէ՞ որ նա էլ դառն աշխատանքով էր ճարում իր իր կտոր հացը: (Նիկողայոս Մամիկոնյան) ◆ Կտոր մը հաց ու քիչ մը ապահովություն Ունեցողները բարի երևալե կը վախնային։ Վազգեն Շուշանյան ◆ - Այլապես, այդ օրերուն ... պատառ մը հացին ետևեն կը վազեինք։ Վահրամ Մավյան ◆ Թշվառության և չքավորության ճանկին տակ տառապյալ՝ չոր հացի կտորի մը կը զոհեն ամեն բան, որ սովամահ չկորնչին։ Մամ. ◆ - Գնա՛, էնենց մե թիքա հաց ճարե ու էն մե թիքա հացով դե՛դիտ ու քվի՛րտ պահե։ Սունդ. ◆ Շերտ մը հացի համար լոկ՝ դուն կը մեռնիս ամեն ժամ։ ԳԱդ.
2. (արևմտհ․) (խսկց․) մի քիչ, աղքատիկ ուտելիք ◆ Ասում է՝ մեղք է, գեղացի երեխա է, թող կենա, մի կտոր հաց է, ուտի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ - Դու ուրիշի դռանը մի փոր հացով աշխատող մշակ ե՞ս, որ վիզդ ծուռ սպասես, թե ե՛րբ են քեզ մի կտոր հաց տալու։ «Հայաստանի Հանրապետություն» ◆ - Մարդուն ի՞նչ է պենք. կտոր մի հաց. ամամն մի ճաշ։ Մուշեղ Գալշոյան ◆ «Նախընտրելի է պատառ մը հացով սիրող ապրիլ, քան թե ճոխության մեջ առանց սիրո» Վահրամ Մավյան ◆ Նրան միայն ցամաք հաց են տալիս մի փշրանք հացի համար։ (Լեո) ◆ - Ես միս մինակ, անտեր, ծերունի կնկուկ մըն եմ ... բարի մարդոց բրդոն մը հացավ կապրիմ։ Վահե Հայկ ◆ - Իրենց կործանումին մոխիրներեն, փայտե տաշտերու առաջ ժրաջանորեն ծնրադիր, Սովամահերուն համար, աճպարանքով, բաժին մը հաց կը թխեն։ Սիամ.
3. թեթև ուտելիք ◆ «Վաստակած» ու «հոգնած» բժիշկն առաջարկում է որևէ հարմար տեղ մտնել ու մի կտոր հաց ուտել։ Երեկոյան Երևան

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։