մի ոտքը գերեզմանում

Հայերեն դարձվածք

1. տարիքն առած, կյանքի վերջին մոտեցած ◆ Ես ծերացել եմ, օրերս անց են կացել, մի ոտս գերեզմանումն ա։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Մի մեր ունեմ, նա էլ էսօր կա, էգուց չկա, ոտի մեկը գերեզմանումն է։ (Ղազարոս Աղայան) ◆ Ոտը գերեզմանումը՝ թուրը յա կողքին քաշ, յա պատանի հետ պետք է հողը տարած։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Իմ գիտցած Հակոբ աղան, մեկ ոտքը գերեզմանն ալ գտնվի, պիտի չբացակայեր խանության սպահանի վաճառման օրը։ (Ավետիս Ալիքսանյան) ◆ Մտածե․․․ Դու ծերունի մես և մեկ ոտքդ արդեն գերեզման իջած է։ Պետրոս Դուրյան ◆ Այս տարիքիս ամունանա՜մ, երբ մեկ ոտքս գերեզման պիտի մտնե։ Սիմոն Սիմոնյան ◆ «Ո՞վ է քար տաշում ու ավազ մաղում,/ Երբ շիրիմի մե՜ջ է մի ոտքը վաղուց»։ (Գևորգ Էմին) ◆ Է՜հ, այսօր կա, վաղը չի լինիլ․ նրա մի ոտը դուրսն է, մյուսը գերեզմանումն է։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Ծերությունը ջանն առած՝ մի ոտը հողի երեսին, մյուսը գերեզմանումը, աշխարհքի վրա ե՛ն մեկ պտուղն ուներ, ե՛ն մեկ զավակը։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Լա՛ո, իմ մեկ հ’ոտք հ’ոդա, մեկէլ հ’ոտք՝ գերեզման․ շուտով կը մեռնիմ։ ◆ Կորսված այս հայը զոր գտանք, ա՛լ իր օրերն հատցուցեր է։ Մեկ ոտքը հոս, մեկալ ոտքը գերեզմանին մեջն է։ Վահե Հայկ ◆ Բայց ես պառավել եմ․․․ մեկ ոտս այս աշխարհում է դրած, մյուս ոտս՝ գերեզմանի դռանը։ (Րաֆֆի) համեմատության համար՝ ◆ Փողն ինձ ինչի՞ է պետք, ախր իմ մի ոտքն այնտեղ է։ (Աբիգ Ավագյան) ◆ Մեկ ոտքը մատուռ, մյուսը գերեզման, / Գերագույն, անհաս, անսկիզբ, բարի, / Մթին Աստուծո մ ’անվան կը փարի։ (Ռուբեն Սևակ)

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։