ապրուստի նվազագույն պայման (անհատի համար) ◆ - Թե դրուստ մեր հալը կուզես իմանաս՝ խեղճ ենք. անջախ [«հազիվ»] մի փոր հաց հանում ենք։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ - Հազիվ կրնանք փոր մը հացի ետևեն հասնիլ, ան ալ ինչպես... հացը՝ ձիավոր, մենք հետիոտն։ Ենովա Պետեան◆ Փոր մը հաց կը վաստկեինք, փառք Աստծո, և սակայն կ'ապրեինք մարդու պես, հայու պես։ Վահրամ Մավյան◆ - Ես փարան ինչ տընիմ Խաթուն պաճի [բաջի, «քույրիկ»], պահե՛ սերմնցու ցորեն առ, փորովս հաց ինձ հերիք ա։ Համ.
օրվա ուտելիքը՝ իբրև վարձ (հացփոր) ◆ Չմոռանանք, որ հեշտ չէր այն ժամանակ մի փոր հաց վաստակելը, հաց ու փոր մշակներ կային՝ մի փոր հացով կյանքները գրված դրած։ (Անահիտ Սահինյան)◆ - Այսքան տարի փոր մը հացի համար աշխատեցա իր դուռը։ Աշոտ Հովհաննիսյան◆ - Ես ռոճիկ չեմ ստանում։ - Հապա՞: Հաց ու փոր ես ծառայո՞ւմ։ Ստեփան Զորյան
