վարվեցողություն ունենալ, շարժվել (գիտենալ) ◆ Է՛լ ինչ առաջնորդ, է՛լ ինչ բան, որ իրա խելքով նստել-վերկենալու տեղակ - լսում է ինչ-որ գործակալի։ Ստեփան Զորյան◆ Էս պառավը ընե՜նց մի լավ ղուլլուղ ա անում [«ծառայում է»], ընե՜նց մի ժաժ գալի, նստում, վեր կենում, որ Չոփչին, իրա կնիկը սրան շատ սիրում են։ Չոփչի ◆ - Ռահաթը [«հասարակ ժողոցուրդը»] պտի իր ռահաթություննի գյորա [«համաձայն»] վեր ու նիստ անի. մենք քաղքցոնց պես չենք կարող փորձներս քաղցած պահել։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Նստող-վեր կացող մարդ է։ Աղ
(գոյ․) վարվելու՝ իրեն պահելու եղանակ ◆ - Իմ դարդերն էլ էն ա, աղա աղջիկ, որ մարդ դառնա... նստեր-վեր կենալ սովորի։ Հովհաննես Թումանյան◆ Էսենց էլ ամեն բանումը հիդ ինք մնացի Փռանգստանեմեն՝ ուտելումը, խմելը, նստիլ-վերկենալումը: Գաբրիել Սունդուկյան
