նրբազգացություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [nɾbɑzɡɑt͡sʰutʰˈjun]

Գոյական

  1. (հոգեբ.) բնավորության դրական գիծ, որն արտահայտում է անձի վերաբերմունքը այլ մարդկանց նկատմամբ․ այդ հատկանիշն ունեցող մարդն ուշադիր է ուրիշների նկատմամբ, ապրումակցում և հասկանում է նրանց հոգեվիճակները, պատրաստ է օգնության հասնել


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։