Jump to content

նևրոպաթիա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [nɛvɾɔpɑtʰˈjɑ]

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (անասն․) վեգետատիվ նյարդային համակարգի բնածին ֆունկցիոնալ խանգարվածության պատճառով ախտաբանական վիճակ, որին բնորոշ են գրգռողականության ուժեղացում կամ շրջապատի նկատմամբ հակաազդեցության թուլացում, տախիկարդիա կամ բրադիկարդիա, սրտի և զարկերակային առիթմիա, աղիների գալարակծկանքի խանգարում, առատ քրտնարտաթորություն


Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Անասնաբուժական կլինիկական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Ստամպա», 2002 — 256 էջ։