շահի տեսություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ʃɑhi tɛsutʰˈjun]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

  1. (բրգ․) ժամանակակից բուրժուական բարոյագիտության և արժեբանության մեջ մի ուղղություն, որի կողմնակիցները իրականության երևույթների բարոյական արժեքը, այդ թվում բարին ու չարը, դիտում են որպես տվյալ օբյեկտին ուղղված շահի արդյունք


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։
  • Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։