անարգական արտ. է (վիրավոր.) ◆ Այնպես կթակեի քեզ, շան լակոտ, այնպես կհասցնեի մերկ հետույքիդ։ Պերճ Զեյթունցյան◆ - Սը փսխո՞ւնքը, շան լակո՞տը, վո՛ւյ, վո՛ւյ։ (Թլկատինցի)◆ «Աջակցեին» կառավարության, օր առաջ երևան հանելու համար «շունին լակոտը», Սողոմոնեց տղան։ Հակոբ Օշական◆ - Ինչի՞, տո, շա՛ն թուլա... Դու ո՞վ ես. ի՛նչ մարդ ես ըստեղ։ Վրթանես Փափազյան
հիացական արտ. է ◆ - Եղբա՛յր... երևույթները բացատրելու այս ի՞նչ դրություն ունի շան լակոտը: Պողոս Գյուբելյան◆ - Բա՜, տեսաք էն շան թուլին, մեր սաղ մահալումը [«համայնքում»] վարժապետ Մինասի նման խելոք մարդ չկա։ (Ակսել Բակունց)
