մեռնել ◆- Դա մեզ լավ հայտնի ա նրա վերջի կյանքը... Օսեփը շունչը դինջ չի տալու: (Ակսել Բակունց)◆- Ես ալ քեզի հետ պիտի մեռնիմ, քու քաղցր գրկացդ մեջ պիտի տամ վերջին շունչս: Պետրոս Դուրյան◆Օնոթությանըն շունչը հայ [«ուր որ է»] գուդա:
իրեն զոհաբերել ◆Արի տղան շարունակվող հին կռվին / Նոր հոգիներ, նոր մարտիկներ կը կանչե, / Ու պիտի տա՜ մինչև իր շունչը վերջին, / Որպեսզի ձայնն ամեն անկյուն թափանցե։ (Վահան Թեքեյան)◆Կյանքս էլ, շունչս էլ թե տամ, քիչ է նրա կյանքին, նրա շնչին. / Իմ թանկագին, վառ և անգին հայրենիք, քեզ նման չկա։ (Ազատ Վշտունի)◆Ճշմարտության համար շունչ տալ և հալածանք կրել։ (Մաթևոս Մամուրյան)
