կծկվել, շունչը պահել ◆ Տեհավ լուսով փայլած օցի թաքավորը էկավ, տղեն շունչը ընենց իրեն քաշեց, որ կասես մեռած ըլեր։ Մուրզու հեքիաթը ◆ Նա շունչն ակամայից իրեն քաշեց և նրա չռած աչքերը հառած մնացին։ Ն-Դ
շնչառությունը՝ շունչը պահել (լարումից...) ◆ Մին էլ էն տեսա՝ գլուխը բերավ գլխիս վրա դրավ. շունչը իրեն քաշեց...: Ես էլ շունչս փորս գցեցի, ոնց որ թե մեռած եմ։ Հովհաննես Թումանյան
