շունչ քաշել

Հայերեն դարձվածք

1. հանգստանալ, հանգիստ առնել ◆ Խնդրում (է), որ Ափրեն չշտապի, շունչ քաշի, հանգստանա։ Մուշեղ Գալշոյան ◆ Ցուրտը տարա՞վ...վա՜հ, տընաշեն, / Չես թող անում մի շունչ քաշեն: Հովհաննես Թումանյան ◆ - Դուս գալու բաշտան [«էս գլխից»], էլ մի՛ թողա հանք քաշի՝ գյամը [«լկամը»] դի բերանը։ Ջան-փոլադ
2. մի ծանր բեռից ձերբազատվել ◆ Հեռացավ մի վտանգ։ Ամենքը շունչ քաշեցին: Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Տագնապը վերջ կը գտներ ու հայ ժողովուրդը կրնար ի վերջո գոհունակության շունչ մը քաշել: «Նաիրի»
3. իրեն ազատ զգալ ◆ - Մին ա, հեր ըլի, մեր ըլի, աղքատին ոչ ով թողալ չի, թե շունչ քաշի: Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Երբ 1908-ի տաճկական հեղափոխության շնորհիվ բացառիկ օրենքները ջնջվեցան, տեղական ժողովուրդը հազիվ սկսավ շունչ քաշել: «Մայր» ◆ Դե արի ու շունչ քաշիր այսքան սրբերի մեջ։ Պերճ Զեյթունցյան ◆ - Արի՛, քե կասեմ, արի՛: Չթողնես նաֆաս քաշեն: (Մկրտիչ Խերանյան)
4. շնչել-ապրել ◆ - Ազգություն, կրոն ու ազնվություն պահել ենք ու կպահենք՝ քանի աշխարհքիս երեսին այդ ազգի մի որդին էլ շունչ է քաշում: (Պերճ Պռոշյան)

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։