◆ Ինչո՞ւ․․․ Ամիրյանն ուսերը վեր քաշեց, մի շարժում, որով նա սովորաբար արտահատում էր իր տարակույսը։ Ստեփան Զորյան
◆ Պրոպագանդիստները զարմանքից ուսերն են վեր քաշում․ ինչպե՞ս ոչ ոք մինչև հիմա այդ չէր նկատել։ Եր
անորոշության արտահատություն է ◆ -Է, այդպիսի աղջիկը որ քեզ սիրում լինի․․․ ի՞նչ կասես դրան։ Երիտասարդը նայեց մոր աչքերին և ուսերը վեր քաշեց։ (Մուրացան)◆ -Եսի՞մ,-ուսերը վեր քաշեց հայրը,-կռիվ ա, բալա ջան․․․ մրդ են ջարդում, ձիեր են կոոտորում։ (Ակսել Բակունց)
անտարբերություն արտահայտել ◆ -Փա՛հ,-ավելացրեց նա,-ուսերը վեր քաշելով․․․-դու կարծում ես, շատ կարոտ եմ քո տանը։ (Շիրվանզադե)
