Հայերեն բարբառային բառ

{{վանկեր|ու•սու•լո•վեն}

Նոր Նախիջևան՝ կամաց, կամացուկ ◆ Տղան ուսուլ դուռը բացեց։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու) ◆ Իրիկունը որ սաղ քնեցին, պառավը ուսուլով վեր կացավ... թորը ճարավ ու քցեցդ ծովը։ Հժհք ◆ Ուսուլով ման գուքամ բինետ կու գըթնիմ։ Սն ◆ Ուսուլո քալա՝ զայթին գու:Ուսուլի խոսա՝ լըսին գու (Ձեռագիր)
Արարատյան՝ մեղմ, մեղմորեն ◆ Վարդիթեր ջան, ուսուլով ասեց Փափակը. ախար ընչիցդ ես հիվանդ։ (Պերճ Պռոշյան)
Մուշ՝ խոհեմ, համեստ ◆ Գեղացին շատ ուսուլով մարդ կեղնի։ Հժհք
զգույշ, զգուշորեն ◆ Իմ պապուն ու մամուն ուսուլով հասկըցրու. օր ես սաղսալամափ՝ էկիր իմ։ Հժհք

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։