(խսկց․) (ճոռ բերան, ռեխը ճղած) սանձարձակ խոսող․ մեծախոս (մարդ․ վիրավոր.) ◆ Ինքնահավան, Ճոռթած բերան, Հա՝ մեջընկա, Գետնի տափան։ ԱթԽ ◆ Բերանը պատռած հայվարա [«պարապ թրևող»] մարդի, Փեշակն էն ա, որ մեզ վրա հաչի։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ Օր [«որ»] էսի էնդոնց չարեք [«քառորդը»] չեղի, էս ճոռ բերան, -ըսեց, -Էստրան իմա՝լ [ինչպե՝ս] ա կառի։ ◆ Նա հո մենակ էստեղ չի, ամեն տեղ էլ ռեխը ճղած ա
(բերանը ճղած) բամբասկոտ ◆ Նրան ցավ էր պատճառում միայն այն հանգամանքը, որ դրանք ասվեցին «պատռած բերան» հարևանուհիների մոտ։ Ստեփան Զորյան◆ Վախենում էր այդ «բերան պատռած» կինը ծաղրի իրեն, հեգնի կամ անվայել բաներ ասի։ Ստեփան Զորյան◆ Հալբաթ [«անշուշտ»]․․․ դիփունքը խոսող չէին, դիփունքը բերան պատռած չէին։ ◆ Ահարոնի բերանը բահով է ճղած հորդ հանգիստ չի թողնի գերեզմանում Ստեփան Զորյան◆ Էդ կնիկ չարախոս, ճոռթած բերան կէղնի։
