սահմանափակման կապակցություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [sɑhmɑnɑpʰɑkmɑn kɑpɑkt͡sʰutʰˈjun]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) ներհակական կապակցության տեսակ, երբ երկրորդ նախադասությունը առաջինն հակադրվելով չափավորում կամ սահմանափակում է նրա բովանդակությունը և կանխում սպառված հետևությունը․ օր․՝ «Դու քո հանցանքը խոստովանեցիք, բայց ես չեմ ներում քեզ»

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։