(բրբ․) -զանազան նյութերի մասին, դեսից-դենից ◆ Խոսում էր անկապ, տակից-վրայից, սարից-ձորից։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ -Հիչ, բան մը չկա․ քիչ մը սարեն ձորեն խոսեցանք։ Պողոս Գյուբելյան◆ Եվ միաժամանակ խոսեցան հինեն ու նորեն, սարեն ձորեն, հայերեն ու թուրքերեն։ Շահան Շահնուր◆ Դյավրեշներն էկան ներս, նստան զրեոց սարից-ծեորից, խարց-փոռց։ ◆ Լոխմանին սարեն, քոլեն բաներ հարցուց հիվանդին, յանի թե [«իբր թե, այսինքն թե»] քննեց, իմացավ ցավը։
