մորմոքել, կսկացնել ◆- Վաղուց, վաղուց գիտեի, թե ի՛նչ վիշտ կրծում է քո ազնիվ ու բարի սիրտը: (Մուրացան)◆Կա՛ր կարոտագին կանչ... կա՛ր սիրտ կրծող պաղատանք՝ հայրենի լեռներու խաղաղության։ Սիմ.◆Հոգին ու սիրտը հավասար չափով կրծել են հայրենի տան գլխին եկած տառապանքենրը։ «Գարուն»
վշտացնել, խոր ցավ պատճառել ◆Բայց կար մի ուրիշ բան, որ կրծում էր նրա սիրտը, գալարում էր նրա աղիքները։ ԱՀ.◆Դարդի որդն էլ սիրտս է կրծել, / Չոր ծառ պես ի՞նչ եմ կեցել։ (Ավետիք Իսահակյան)◆Ա՜խ, ես շատ կը ճանչամ [ճանչ-նամ] այս թույնը, միշտ սիրտս կրծած է ան, անորոշ ցավ մը։ ԶԱս.
հոգեկան տանջանք պատճառել ◆Շավարշը մռայլ էր։ Մի մթին կասկած / Օձի պես կրծում էր նրա սիրտը: Եղիշե Չարենց◆Մեր հյուրը քունը փախցուցած է այլևս։ ... Կասկածը կը կրծե սիրտը: Անդրանիկ Ծառուկյան◆Նըվաստության մը զգացումն ահեղ / Սկսավ սիրտըս որդի պես կրծել: Լևոն Շանթ
հանգիստ չտալ ◆(«Հանցավոր սերը») նոր ուժերով սկսում էր ավելի ու ավելի կրծել իմ սիրտս: Ն-Դ◆- Վրեժխնդրության բոցերը մարեցան, բայց ատելությունը դեռ սիրտս կը լափե: Պետրոս Դուրյան
հոգեկան ճնշում բանեցնել. հետապնդել ◆Բայց ամեն օր հարսն անողորմ / Ամուսնու սիրտն էր կրծում, / Եվ խստաբար պահանջում էր / Իր չար կամքին գոհացում։ (Ավետիք Իսահակյան)◆Քսանհինգ տարի դիմակ հագնի՜լ, ահռելի՜ կին։ Փառամոլությունն իր սիրտը կը կրծե: Մամ.
սուր կերպով մի զգացում ներշնչել ◆Եվ բախե՛ դուն ամեն դուռ, և կրծոտե ամեն սիրտ, / Քու քնարովդ՝ մրրկին [մըրըրիկին] պես իմ խոսքերս երգելով:Սիամ.
