հոգեկան հանգստություն տալ ◆ Մայր է... չի հանգստանում... Շորերն ինձ տվեք, տանեմ, շորերի վրա լաց լինի, իր սիրտը հովացնի: Հովհաննես Թումանյան◆ Ասոնք է որ կը պարապվին ցույցով մը, որ անհիմն է շատ անգամ բայց որ սիրտ կը զովացնե: Շահան Շահնուր◆ Կարծես, այդ աղի կաթիլները կարող էին զովացնել նրա սիրտը: ԱլՇ ◆ Հավասուս սիրտը հով արիր, / Սառն աղբյուր, դու սարով եկար։ ◆ Գանգատն սրտին հով տայ [տա], թեչէ սիրտն կու պատռի։ Բահապետ Քուչակ◆ - Սև՛ հագիր, սո՛ւգ կապիր, ողբա՛, սառը ջո՛ւր ածիր գերեզմանին սիրտդ պաղեցրո՛ւ: Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Վրեն լաց ինք ըլում, սրտներուս հովցնում ինք: Սունդ.
հանգստացնել (մի բանով բավարարելով) ◆ - Էս սիրտս հովացնում չի, դեդի... ես մեր աղբրի սառը ջրիցն եմ ուզում, դեդի։ Հովհաննես Թումանյան◆ Կինը, սիրտը հովացրած, եկավ նստեց իր տեղը, շարունակելով իր անլուր անեծքները երեխաների «ետ գցողների» հասցեին։ Ն-Դ ◆ Կրակի պես վառող ոտքերը ամենեն առաջ ջուրին զովությունը զգացին ու հաճույքի սարսուռ մը եկավ իր սիրտը հովացնելու: Հակոբ Օշական◆ - Երթամ մեյ մը որպեսզի հիսուն տարիներե ի վեր այրող սիրտս պաղշտկեցնեմ: Վահրամ Մավյան
բավարարություն տալ ◆ Հարսի սուր ճիչը, վերջապես, փոքր-ինչ հովացրեց գիժ-Հոռոմսիմի սիրտը: Ն-Դ ◆ Կիրքն ու ատելությունը, և անոնցմե բխած արտահայտությունները... մեծ բան մը չեն։ Կրնան շատ-շատ, զովացնել սիրտը, ջղայնացնել դիմացինը։ Անդրանիկ Ծառուկյան◆ Աշխարհ վերես խընդացուցիր, / Բարեկամներըս լացուցիր, / Չարկամի սիրտը հովցուցիր: ◆ Ներքին անծանոթ գոհունակություն մը կը պաղշտկեցներ իր սիրտը: Եր.
բավարարություն տալ (իր դեմ արվածը փոխադարձելով) ◆ Մենք եկել ենք սրտներս հովացնենք, զարկենք հարկահան շուն պարսկին ու մեր արենկեր դավաճաններին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
