սարսափել ◆ Չափազանց երկյուղից սիրտները ճաքում է, լեղիները պատռվում։ (Ղազարոս Աղայան)
անհանգիստ ապրումներ մեջ լինել. հանգիստ չզգալ ◆ Սիրտս ճաքում էր մենակ՝ լեն, լի բոլ ամեն բան, հմա որ հընգեր չունեի։ ◆ Չկարողացա մնալ, սիրտս ճաքում էր, աչքս էլի իմ կարկատած բնի կողմն էր, իմ վառանի [«հայրենիքի»] կողմը։ ՎԱն. ◆ Ան դեռ շատ վաժված է։ Ակնթարթ մը ինծի իր տեղը որ դնեմ՝ սիրտս կը ճաքի: Լևոն Շանթ◆ - Որ չըգրեն, սրտները կճաքի, յա [«կամ»] ոնց որ թեմականն էր ասում, ջանըները մղմող կընկնի։ (Մուրացան)
իրեն հարմար վիճակում չզգալ ◆ Ասում եմ, ո՞նց էին տարիներով պարապ անցկացնում. բա սրտները չէ՞ր ճաքում: Դերենիկ Դեմիրճյան◆ - Ո՞նց սիրտդ չի ճաքում մեծ քաղաքներից հետո։ Ստեփան Զորյան
անհամբերությունը ցույց տալու արտ. է ◆ - Մինչև կգա նիզակի օրը՝ սիրտս էլ կճաքի: Դերենիկ Դեմիրճյան
մի բանի անհանդուրժելիությունը ցույց տալու արտ. է ◆ Ախր ինչպե՞ս չասի. այդպիսի կեղծիք որ տեսնում է, սիրտը ճաքում է: ◆ Դե՜, բերա՛ն, որ չթքի, / Եվ քարե սիրտ, որ չճաքի: Պարույր Սևակ
