վերթիռ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɛɾˈtʰir]
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Բացատրություն
- (ռազմ․) թափառքի պահից մինչև հորիզոնական վերթիռի ժամանակ 10 մ բարձրություն հավաքելը կամ մակերևույթից անջատվելու պահից մինչև թռչող սարքի նվազագույն թույլատրելի արագության ձեռքբերումը և ուժային կայանքի աշխատանքի փոխանցումը երթային ռեժիմի (ուղղաթիռի համար մինչև բարձրություն հավաքելը, երբ դադարում է մակերևույթի ազդեցությունը) ուղղաձիգ վերթիռի ժամանակ
- (պաշտանվ․) թռչող ապարատի՝ գետնից, հենարանից կտրվելը՝ վեր բարձրանալը
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Լ.Վ. Քոթանջյան, Ս.Ե. Ներսիսյան, Հայերեն ռազմական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, 2006 — 408 էջ։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։