մեռնելու պահին, մահամերձ վիճակում (լինել) ◆ Կարսեցի մայրիկը մեռավ...խոր ծերության հակասում, իր վերջին շնչում պարտավորություն դնելով մեզ վրա ճրագով որոնել անտուն ու անտեր ճամփորդներին և օթևան տալ նրանց։ Խաչիկ Դաշտենց◆ Այժմ էլ ցարն է մեզ աղաչում, / Որ խնայենք վերջին շնչում: Հակ ◆ Շատերը վերջին շնչումն էին և ոտի վրա կանգնել չէին կարողանում։ (Ղազարոս Աղայան)◆ Ալեքսանը - վաթսուն տարեկան մի ծերունի, իր տան միակ աշխատավորը՝ վերջին շնչի վրա էր: Հովհաննես Թումանյան
