վերջնահնչյունի անկում

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [vɛɾd͡ʒnɑhnt͡ʃʰjuni ɑŋˈkum]

Բացատրություն

1. (լեզվբ․) բառի վերջին հնչյունի (կամ հնչյունախմբի) անկումը, որն առաջանում է հնչյունաշղթայի հնչյունների ազդեցությամբ կամ անհայտ պատճառներով (պատմական հնչյունափոխություն)․ օր․՝ հայ․ բառավերջի յ հնչյունի անկումը ձայնավորներից հետո (արքայ>արքա, ծառայ>ծառա), ն հնչյունի անկումը (դուռն>դուռ, ձուկն>ձուկ) և այլն

Հոմանիշներ

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ апокопа (ru) ‎(apokopa), усечние (ru) ‎(usečnije)
• անգլերեն՝ apocope
• ֆրանսերեն՝ apocope
• գերմաներեն՝ Arokore

Աղբյուրներ

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։