Խոր ցավը՝ վիշտը նորոգել՝ բորբոքել։ ◆ Լուսիկը դատապարտող հայացքով նայեց ամուսնուն, երևի ուզում էր ասել՝ ինչու՞ ես քրքրում էս մարդու վերքերը։Գրիգոր Բալասանյան◆ -Ես զգում եմ իմ հանցանքի խորությունը, ասացի, որ հարկ չկա վերքը նորից փորփրել։ Աբ Ավ ◆ Դու որ գիտես լոկ բուրել, /Գիրգ օրերու վերք փորել,/ Եվ կը սիրես, երբ կարի՜[«սաստիկ»] / Քեզ պաշտող սիրտն արյունի[«կարյունի»]։ Պետրոս Դուրյան
