զգուշացիր, վատ բան մի անի՛․․․ ◆ -Ինչ արիր՝ արիր, Աստված քեզ հետ, բայց վերևն Աստված կա, մի օր դրա համար կստանաս։ ◆ -Խեղճ Արտո՛, մեր ձեռովը քո տունը քանդեցինք․ բայց հոգ չէ, վերևն Աստված կա։ (Պերճ Պռոշյան)◆ -Վիրիվն Աստուձ կա, քնթեմենդ կու հանե քու անօրենութինը։ Սունդ․ ◆ -Ինչո՞ւ եք սպանում ինձ․ չէ՞ վերևում երկինք կա։ Աշոտ Հովհաննիսյան
անշուշտ այս վիճակն կանցնի ◆ -Աստված, իհարկե, կա, մանավանդ տեղներս նեղ ժամանակ․ իհա՛րկե Աստված կա։ (Հրանտ Մաթևոսյան)◆ -Թող Սիբիր գնամ, ինչ անեմ հալբաթ [«անշուշտ»] վերևն Աստված կա։ Հովհաննես Թումանյան◆ Դրա համար էլ աստված կա, ու նա մայր ուներ գլղի վրա։ (Հրանտ Մաթևոսյան)
հնարավոր չէ թաքցնել ◆ -Մարե՛, վերևում Աստված կա, ես չեմ խաբել, ես չեմ տարել։ ԱՀ․
