մի բանով առատորեն ունենալ. մի բան առատորեն արտահայտել՝ արձակել ◆ Բարությունն ու միամտությունը կաթում էր նրա դեմքի ամեն մի խորշոմից։ Ն-Դ ◆ Ամչկոտ [ամըչկոտ] անուշություն մը կը կաթեր իր երեսեն: Վահե Հայկ◆ - Դեմքեդ, աչքերեդ, քայլքեդ ու խոսվածքեդ այդ հավիտենական տրտունջն է որ կը կաթկթի: Լևոն Շանթ◆ Այնպես լավ ու ջահարդար [«գոհարավառ»] թուր էր, որ կասես ջուհարը վրեցեն կաթեր կը:◆ - Ի՜նչ դառն աղքատություն է կաթում վրաներից, բայց ուրախանում են։ (Ավետիք Իսահակյան)
