Jump to content
Հայերեն դարձվածք
- (խսկց․) հասցնել, խփել ◆ Մի հողի կոշտ հայրս առավ, էդ ագռավին վրա արավ։ ԱթԽ ◆ Ձեռի թեշին [«իլիկը»] վրա ա անում տղին, որ տա բան ֆոգի անի։ Ջան֊Փոլատ
- շպրտել ◆ Մանգեղը էս խոզի ետնա որ վրա չի անըմ, մանգեղը քյնում ա խոզի կողքն ա մտնում։ ◆ -Անտեր մնա, թողում չի հաց ուտես, վրա արա դենը գցի։
- (բրբ․) վրա գալ, կպչել ◆ -Հըմի էդ ինչպե՜ս հարամի ջանլու [«ավազակ», «մարմնեղ»] ա, որ քարի ա վրա արել, գձել ներքի ձորը։
- Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։
