վրա դնել

վրա դնել 1

1. ավելացնել ◆ «Ուտող բորան քիչ ունեմ, քիչ էլ վրա դնեմ»: Ստեփան Զորյան ◆ Հիմակ ալ վրա դրեր է: Անդադար կը ծիծաղի առանց պատճառի։ (Մաթևոս Մամուրյան)
2. ավելանալ ավելանալ ◆ Ինչո՞ւ նորեն մանի ֆաթուրայի գիները վրա դրին: Երվանդ Օտյան

վրա դնել 2

1. (խսկց․) ծածկվել ◆ Շարմաղ բիբին սարսուռով վրա դրեց դուռը։ (Ակսել Բակունց)

վրա դնել 3

1. վերա չե՛ն դնե ◆ Տղի խաբար [«երեխայի խոսքը»] վերա չե՛ն դնե (ուշք չեն դարձնի)։ Արամ Ղանալանյան ◆ Ցավն իր գլուխը լուս կու գցե, թե վուր դուն վրետ չըր դրիր: Արամ Ղանալանյան

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։