իջեցնել (հարված) ◆ Բայց Վարդանը հանկարծահաս դաժան աղետի պես վրա հասցրեց խելահեղ հարվածը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
մի բան կարողանալ (առավ․ ժխտ․) ◆ Ծառի ճեղքն էլ էնպես արագ փակվեց, որ վրա չհասցրի միրքիս ծերը միջիցը հանեմ։ Հովհաննես Թումանյան◆ Բարձր փետրվարը վրա չըհասցրեց գոնե մի խոսք ասի կամ իրենից ձգի արջամկան մորթին։ Հովհաննես Թումանյան
մի բան ժամանակին կատարել, հասցնել ◆ -Թեգուզ չուրս մշակ բռնե, էգեբա [«միայն թե»] ինչրու [«մինչրև»] ղոնաղներու գալը վրա հասցնինք։ Գաբրիել Սունդուկյան
