տարածական տեսողություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [tɑɾɑt͡sɑkɑn tɛsɔʁutʰˈjun]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (ֆզլգ․) տարածության եռաչափընկալում, որը պայմանավորված է տեսողության ապարատի բնածին կազմավորման՝ երկականանի (բինոկուլյար) և նախկին փորձի հետ կապված՝ միակնանի (մոնոկուլյար) գործոններով, տարածական տեսողությունը ներառում է տեսանելի առարկաներից հարաբերական և բացարձակ հեռավորությունների ընկալումը, այն ապահովվում է բնածին գործողություններով, սակայն դրանց վերջնական ձևավորումն իրականում է կյանքի փորձի հիման վրա

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Սիլվա Ամիրյան, Արտաշես Մարտիրոսյան, Ֆիզիոլոգիական տերմինների հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն բառարան-տեղեկատու (ԵՊՀ հրատարակչություն), Երևան, 2013 — 704 էջ, ISBN 978-5-8084-1819-6։