(ժղ․) ինչքա՞ն ջարդվեմ (ջարդվի...), տանջվեմ... (այստեղ-այնտեղ վազելով, աշխատելով և այլն) ◆ - Երեք տեղ աշխատում եմ, բավական չէ՞: Ախպեր, քանի՞ կտոր լինեմ: - Մեյ մը եկուր ինծի հարցուր թե օրը քանի՞ հազար կտոր կ՚ըլլամ ծայրը ծայրին բերելու համար։ Արմեն Դարյան◆ Մեջտեղեն քանի՞ կտոր էղնի, գործ էնե։ (Հակոբ Մանանդյան)
(տասը՝ հարյուր կտոր չե՞մ՝ չի՞... լինի) ո՞ր մեկին «բաժանվեմ»-հասնեմ (հասնի...) ◆ - Տեսնում եմ՝ մեր բոլոր տղաներն էլ անտարբեր չեն դեպի նա։ Բայց խեղճ աղջիկը քանի՞ կտոր լինի։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ Ոստիկանությունն զբաղված էր քաղաքապետարանի սկանդալով։ Եվ իսկապես, հո չի՞ կարող տասը կտոր լինել։ Երեկոյան Երևան◆ - Ամենքդ որ գնաք, էլ ո՞վ գեղի ցավը կքաշի, հարիր կտոր հո չե՞մ ըլիլ։ (Պերճ Պռոշյան)
