մեծ աղետի ենթարկվել, չարիք տեղի ունենալ ◆ Իմ պապերի սուրբ օջախի վրա Երկնքից քարե կարկուտ է տեղում: Ռազմիկ Դավոյան◆ Անում էին նույնը՝ ավելի վայրենի, ավելի տևական։ «Քարե կարկուտ թափվեց մեր գլխին»,- հառաչեցին հայ պառավները զանազան դարերում։ (Վարդգես Պետրոսյան)◆ Տեր չունիս, պաշտպան չունիս, այրի տիկին դու նիհար, Տարաբախտ գլխիդ վերա կարկուտ կըտեղա անդադար։ (Ջիվանի)◆ Կարկուտ մըն է գլխուս պիտի տեղա՝ լավ է որ ժամ առաջ տեղա: Շահան Շահնուր◆ Պետրոսը հեռացել է ու չի գալու իրենց աշխարհտ։ Բանակի վրա ասես կարկուտ էր մաղվել: Սերո Խանզադյան◆ Ամեն ատեն քարե կարկուտ կ’իջնա գլուխնուս, ալ չի դիմացվիր։ (Թլկատինցի)
