քարանալ◆ Բոլորը քար կտրեցին, մնացին բերանբաց Եղիշե Չարենց◆ Ըմբոստ բաբախել ու վախից լռել, / Վշտից քար կտրել, բայց չի քարացել (Գևորգ Էմին)◆ Թումիկ ներկա եղավ այս արարողության գրեթե անզգա, քար կտրածԵրեկոյան Երևան◆ Ես էլ ձեզ պես էդ խոսքի վրա քար կտրվեցի, սառած մնացի (Պերճ Պռոշյան)◆ Էն մարթը մեբաշ վրա է հասնում կնգան ու բարեկմին ղայիմ փաթթած մեկ-մեկու հիդ․ յիրեքն էվետ բերանը բաց քար ին կտրվումԳաբրիել Սունդուկյան
ապշած մնալ, ընդարմանալ◆ Քար կտրած դահլիճը կարծես հեքիաթային զմայլանքի մեջ լիներ Երեկոյան Երևան {{օրն||Ամօթն զնա վարդ արար, / ես հիացայ դարձայ քար Ալամդարյան ◆ Շահը վըեր տըեսնըմ ա ժողովուրթը քար ըն տըեռալ էս տըղեն ըսելավը, ճարը կըտըրըմ ա ետ ա տըեռնըմ։
Անշարժանալ◆ Հանկարծ ընկան վճիտ, ցոլուն իր աչքերը ինձ վըրա, / Տեղըս կանգնած քար կըտրեցի, շունչըս հատավ ու սառա։ Հովհաննես Թումանյան◆ Անշարժացավ, քար կտրեցավՇահան Շահնուր◆ Հայտե, ինչ քար կտրեր եք, անոթի կը մեռնիմ։ Անդր
սահմռկել◆ Մոտեցա․․․ և քար կտրեցի։ -/Ձյուների վրա ընկած էր մի կին Եղիշե Չարենց◆ Սարսեց, քար կտրեց տեղն ու տեղը Հաջին ն ◆ Այնքան անզգա ու քար կտրած էին հայ հազարավոր կին ու երեխաներու լաց ու ողբերուն առջև (Շիրվանզադե)
համառել◆ Տո՜ւ, տո՜ւ․․․Վո՞ւրղ՝անց տամ․․․ Ինչ իմ յիս էլ էսենց քար կտրվի, յիս՝ վուր իմ վուրթկերանց համա հոքիս էլ չիմ խնահի Գաբրիել Սունդուկյան
