(խսկց․) քիթ-մռութ կախ ◆ Նստած էին բանգյուղթղթակիցները՝ բոլորն է մռայլ և քթները կախ։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Ամեն սատանա, փոքր թե մեծ, արու թե էգ, քիթը կախած, մատը ճակատի վրա, սկսեց հնարք որոնել։ Վրթանես Փափազյան◆ Հարուստ զքիթ կախ, կառնե զուր բոխչեն, հեռսոտ-հեռսոտ գելնա կէրթա։ ◆ Արամ երևաց քիթ-մռութ կախ։
◆ Սովորաբար վագոնում նստում են մշտահոգ, տխուր, քթները կախ ուղևորներ։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ -Քիթը կախ է, ըսավ ընկերակիցս․․․ -Ինչո՞ւ կախ պիտի չըլլա․․․ գերի մը կրնա՞ երջանիկ ըլլալ։ ◆ Դիփունքը տխուր, դիփունքը դարդոտ, դիփունանց քինթը մե բաշ վեր թողած։
անտրամադիր, հիվանդ, նեղված, հիվանդի երևույթ ունեցող ◆ Հիվանդ չէ երեխան, քիթդ կախ է։ Աշոտ Հովհաննիսյան◆ Կեսօրին տուն եկավ նը քիթը կախ էր, բան մը չկերավ։ ◆ Էսօր ամբողջ օրը քիթը ծուռ էր, հիվանդ եմ ըսավ ու անկողին գնաց։ Համ
◆ Աղա Մարտինի անառակ որդին հենց այդ օրը եկավ․․․ քիթ ու մռութը կախ և ամենքի հետ խռով։ Ն-Դ ◆ Հենց այդ բանի համար էլ հանեցին․․․։ Մի տարուց ավելի քիթը կախ ման էր գալիս․․․։ Գրիգոր Բալասանյան◆ Աբդուլովը․․․․ հանկարծ մնում է թատրոնի դռների մոտ քիթը քաշ։ ԱլՇ ◆ Ո՞րտեղ և ո՞րն է այդ երկիրը- կարող ես հարցնել դու հիմնա,- և ես կարող եմ մնալ քիթս կախ, այսինքն՝ շվարած։ Եղիշե Չարենց
