(խսկց․) քիթ-մռութ կախ ◆Նստած էին բանգյուղթղթակիցները՝ բոլորն է մռայլ և քթները կախ։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆Ամեն սատանա, փոքր թե մեծ, արու թե էգ, քիթը կախած, մատը ճակատի վրա, սկսեց հնարք որոնել։ Վրթանես Փափազյան◆Հարուստ զքիթ կախ, կառնե զուր բոխչեն, հեռսոտ-հեռսոտ գելնա կէրթա։ ◆Արամ երևաց քիթ-մռութ կախ։
◆Սովորաբար վագոնում նստում են մշտահոգ, տխուր, քթները կախ ուղևորներ։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆-Քիթը կախ է, ըսավ ընկերակիցս․․․ -Ինչո՞ւ կախ պիտի չըլլա․․․ գերի մը կրնա՞ երջանիկ ըլլալ։ ◆Դիփունքը տխուր, դիփունքը դարդոտ, դիփունանց քինթը մե բաշ վեր թողած։
անտրամադիր, հիվանդ, նեղված, հիվանդի երևույթ ունեցող ◆Հիվանդ չէ երեխան, քիթդ կախ է։ Աշոտ Հովհաննիսյան◆Կեսօրին տուն եկավ նը քիթը կախ էր, բան մը չկերավ։ ◆Էսօր ամբողջ օրը քիթը ծուռ էր, հիվանդ եմ ըսավ ու անկողին գնաց։ Համ
◆Աղա Մարտինի անառակ որդին հենց այդ օրը եկավ․․․ քիթ ու մռութը կախ և ամենքի հետ խռով։ Ն-Դ◆Հենց այդ բանի համար էլ հանեցին․․․։ Մի տարուց ավելի քիթը կախ ման էր գալիս․․․։ Գրիգոր Բալասանյան◆Աբդուլովը․․․․ հանկարծ մնում է թատրոնի դռների մոտ քիթը քաշ։ ԱլՇ◆Ո՞րտեղ և ո՞րն է այդ երկիրը- կարող ես հարցնել դու հիմնա,- և ես կարող եմ մնալ քիթս կախ, այսինքն՝ շվարած։ Եղիշե Չարենց
