մեկի նկատմամբ ուժ բռնություն գործադրել. մեկին ստիպել ◆ Պիտի համարձակիմ շիտակ անոր մոտենալ և օձիքեն բռնելով համար պահանջել։ (Մաթևոս Մամուրյան)◆ - Իր օձիքեն բռնելով՝ եկուր ինծի հետ կարգվե չըսի իրեն։ Հակոբ Պարոնյան
վզից բռնել, ուժով ճնշել ◆ Դռնփակ ուզող երեսփոփոխաններուն օձիքեն պիտի բռնենք, դուրս նետենք։ Երվանդ Օտյան◆ «Ե՞ս եմ հանցավորը, Ինչո՞ւ բռնած ես օձիքես»: Վահրամ Մավյան◆ Երևանի ազգ. խորհուրդը...հայ բնակով՝ օձիքեն կը բռնեն թուրքին ու Սարտարապետի և Ղարաքիլիսեի մեջ կը զարնեն գետին։ (Նաիրի Զարյան)
ուժգին կպչել ◆ Այս սափրիչը աներես մարդ մ'է, բոլոր Պոլիս եկողներուն օձիքեն կը բռնե և անոնցմե դրամ կուրզելու կ'աշխատի։ Հակոբ Պարոնյան◆ Արդեն վաղուց Վերժինը բռնել էր օձիքեն, - ծախե՛ ատրաճանակը։ Գուրգեն Մահարի◆ Ծերութունը չես գիտեր ո՞ր անծանոթ անկյուններեն՝ կամաց կամց մոտեցավ և բռնեց Մարգար Աղբոր օձիքեն: Վահե Հայկ
