(արևմտհ․) բռնվել ◆ Օր մըն ալ օձիքնին ձեռք կու տան ու ձեռնակապերով շղթայված կ′առաջնորդվին բանտ։ Պողոս Գյուբելյան◆ Ինքն էր ուզում գլխացավանքից ազատվել, հեռացնելով Իգդիրից այդ կասկածելի, բայց դժվարությամբ օձիքը ձեռք տվող հայ ուսուցչին։ Ահ
ձեռքը՝ թակարդն ընկնել ◆ Հակոբ աղան «գործի» մարդ է, եթե անգամ մը օձիքդ ձեռքը տաս, արյունդ կը ծծե։ (Ավետիս Ալիքսանյան)
