օձի լեզու

օձի լեզու 1

1. խայթող՝ չար խոսք (ունեցող մարդ) ◆ - Միշտ խենեշ [«ցոփ, հեշտասեր»] հայացք ձգում է վրաս, / Իր օձի լեզվով սիրտս արյունեց։ (Շիրվանզադե) ◆ Աղաներուն ու փաշաներուն դեմ լեզու չափող հաճի [հաջի] Մորը տղան...ո՞ւր, ո՞ր ծակը պահեր էր այդ օձի լեզուն: Հակոբ Օշական
2. խորամանկող խոսք (ունեցող մարդ) ◆ - Անխելք, տկարամիտը ես էի, որ քո օձի լեզվիցը խաբվեցի։ (Պերճ Պռոշյան)

օձի լեզու 2

1. ա/մ (բրբ․) շատ բարակ, փոքր, նոսր (հացի մասին) ◆ Ցորենի սղութենեն՝ հացերը օձի լեզու են։ Ակն

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։