ընտանիքը, իբրև այդպիսին, քանդել ◆ Այսինչի աղջիկն օջախ հանգցնող է, վա՜յ նրան, ում տուն հարս կգնա։ Ղափան ◆ - Մեր օճախը մարե՜ց. կերսերնիս՝ իրեն համար մեռանք, մյուս կեսերնիս փեր-փերիշան [«խեղճուկրակ»], ցրվեցա՜նք չորս հովերուն։ (Սովետական Հայաստան)
տուն քանդել, մեծ վնաս հասցնել ◆ Քանի՜, քանի օջաղ մարեց, աչք չմնաց արյուն արցունք չթափեր։ Աշոտ Հովհաննիսյանհամեմատության համար՝◆ Խիղճը մեռած մարդ է, քանիսի՜ օջախին է ջուր լցրել-հանգցրել: (Վախթանգ Անանյան)
