ընտանիքը, իբրև այդպիսին, քանդվել, գերդաստանը հետք չթողնել ◆ «Սև՛ կապիր, Սո՛ւսան, սև՛ կապիր, արևդ խավարեց, օջաղդ մարեց»: Աշոտ Հովհաննիսյան◆ Դեռ զինվոր չգնացած՝ Արթինին ամուսնացրին, որ «օջախը չմարի»: Տունը ամրանա հողի վրա, տաքանա կյանքը։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Իր օճախը պիտի մարի, յոթը աղջիկները պիտի վառեն օտար տուներու ճրագները և անզոր պիտի ըլլան իրենց հոր գերդաստանին անունը փոխանցելու սերունդե սերունդ։ Սիմ ◆ - Ասա՛, որ իմ տունը դեռ չի՛ ավերվել, իմ օջաղը չի հանգել, իմ մուխը չի՛ մարել։ Աշոտ Հովհաննիսյանհամեմատության համար՝◆ «Խամբոյի օջախ մարավ, մարդ մի կտոր կրակ չտվեց»։ Գուրգեն Մահարի
