Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ երկրաւոր

վանկեր՝ երկ•րա•վոր

Ստուգաբանություն

երկրային, երկրի վրա գտնվող գոյություն ունեցող, երկրին աշխարհին հատուկ՝ վերաբերող ◆ Էնտեղ ես դու, ուր հողեղեն ոտ չի կոխել դեռ, ասավ, ուր անհայտ են երկրավորի չնչին կիրքը, վիշտն ու ցավը։ Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․) աշխարհային, աշխարհիկ
(հնց․) հողեղեն, մարդ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։