Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զան•կա•պան

Ստուգաբանություն

զգեստի մաս, որ ծածկում է սրունքները՝ ծնկներից մինչև կոճերը, փողք ◆ Ոտներին հագաց ունեին տրեխներ կաշյա զանկապաններով։ (Րաֆֆի)
մետաղյա կամ կաշվե զրահ՝ սրունքները պաշտպանելու համար ◆ Սրունքները պատած էր Ոսկեթել ասեղնագործ զանկապաններով։ Ստեփան Զորյան
կաշվե կամ բրդե հագուստ ոտքերի համար՝ ծնկներից մինչև կոճերը (գետրի) ◆ Զանկապանը կանացի գուլպայե տարբեր նշացակությու՞ն մըն ալ ունի արդյոք՝ ինձ անծանոթ։ (Միսաք Մեծարենց)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։