Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զ(ը)•մայլ•մունք

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

զմայլելու զգացումը՝ վիճակը ◆ - Սիրելի Աշխեն, ― բացականչեց նա խորին զմայլմունքով, ― քոնն եմ հավիտյան։ (Րաֆֆի) ◆ Նա մեծ զմայլմունքով էր ներս ծծում բերանով պայծառ հեղուկը։ (Ղազարոս Աղայան)

զմայլմունք հարուցել՝ պատճառել ― զմայլեցնել ◆ Ոչ արտաքին աշխարհը կամ բնությունը, ոչ մարդու ներքին աշխարհը չեն հարուցել այնքան խոր զմայլմունք ու զարմանք, որքան լեզուն։ (Վահան Տերյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։