Հայերեն

վանկեր՝ է•կո•հա•մա•կարգ

Ստուգաբանություն

(նորբ․) (հպվ․) էկոլոգիական (բնապահպանական) համակարգ ◆ Թռչունները գնալով մեծ նշանակություն են ձեռք բերում քաղաքների էկոհամակարգերի ձևավորման գործում։ Սովետական Հայաստան (թերթ)
(անսբ․) կենդանի օրգանիզմների և նրանց բնակության վայրի /մթնոլորտ, հող, ջրավազան/ միասնական բնական համալիր, որտեղ կենդանի և անկենդան բաղադրիչները միմյանց հետ կապակցված են նյութափոխամակությամբ և էներգիայով
(բնապ․) բույսերի, կենդանիների և միկրոօրգանիզմների համակեցությունների, ինչպես նաև դրանց անկենդան շրջակա միջավայրի դինամիկ համալիր, որտեղ փոխազդեցությունը հանդես է գալիս որպես միասնական գործառնական ամբողջություն
(գյուղտնտ․) (անտառ․) կենդաի և անկենդան բաղադրամասերի բաց, բայց ամբողջական կայուն համակարգ, որը պայմանականորեն ստեղծվել է այս կամ այն տարածքի վրա

Բաղադրյալ բառեր
ջրային էկոհամակարգ ցամաքային էկոհամակարգ էկոհամակարգ կղզային էկոհամակարգ երիտասարդ էկոհամակարգ տափաստանային էկոհամակարգ անհոս ջրային էկոհամակարգ լճաջրային էկոհամակարգ ծովային էկոհամակարգ լեռնային էկոհամակարգ ցամաքային էկոհամակարգ էկոհամակարգի բազմազանություն էկոհամակարգի արդյունավետություն

Թարգմանություն

Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։
Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Հենրիկ Բադեյան, Կենդանիների վարակիչ հիվանդություններին վերաբերող տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, 2003 — 218 էջ։
Ս.Ա. Բալոյան, Բնապահպանական նշանակության տերմինների և բառակապակցությունների բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ բնապահպ. նախ.-ն, Բնական պաշարների կառավ. և չքավ. նվազ. ծրագիր.», 2008 — 152 էջ։
Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։